การปริกมฺ คือการฝึกสร้าง "สัจจะ"
หมายถึงการฝึกให้ วาจา กับ ใจ ให้พร้อมกัน เรียกว่า การถึงพร้อมด้วยวจีสังขาร และ มโนสังขารพร้อมเป็นหนึ่งเดียวกัน พระพุทธองค์จึงทรงให้พุทธบริษัทฝึกปริกมฺ เพื่อสร้างให้เกิด "สัจจ" คือวาจาอันเปล่งออกมาพร้ดมกับใจ ซึ่งเป็น "อริยศีล" เป็นก้าวแรกของพระอริยบุคคล ที่ถึงพร้อมด้วยสัจจะ เรียกว่า "สัจจวาจา" เป็นองค์มรรค เรียกว่า "สัมมาวาจา" จึงเป็นเมล็ดที่จะผลิดอก ออกต้น เป็นผลให้ถึงซึ่ง "สัจจธรรมคือ "พระนิพพาน" พระพุทธมนต์ที่พรพพุทธองค์ประทานให้ใช้ประริกมฺนี้น เรียกว่า บทแก้วสารพัดนึก(รัตนสูตร) ใช้สำหรับฝึกปริกรรมตามพุทธวิถี "สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" จะได้ผลจริงแท้ทุกประการ เฉพาะผู้มี "สัจจะ" เท่านั้น เป็นเครื่องมือกำจัดความโลภะ หลงผิด เข้าถึงสัจจะความจริงของสิ่งทั้งหลายนั้นล้วน เป็นสมมุติ สามารถที่จะกำหนดสร้างขึ้นเองได้ด้วยอำนาจแห่ง "สัจจะวาจา" นี้คือกุศโลบาย ใช้กำจัดโลภะมูลจิต นั้นแลฯ
